Φράσεις με πρωταγωνιστή το νερό

Η ιστορία πίσω από τη φράση: «Κοράκιασα από τη δίψα»

   Η φράση προέρχεται από έναν αρχαιοελληνικό μύθο με πρωταγωνιστή έναν πονηρούλη κόρακα που τιμωρήθηκε από τον θεό Απόλλωνα...

   Σε μια ορεινή πόλη της Ελλάδας, οι κάτοικοι αποφάσισαν κάποτε να κάνουν μια θυσία στον θεό Απόλλωνα. Το νερό όμως βρισκόταν σε ένα φαράγγι πολύ βαθύ, όπου οι άνθρωποι δύσκολα είχαν πρόσβαση. Έψαχναν λοιπόν να βρουν κάποιον να αναλάβει την αποστολή.

   Προσφέρθηκε τότε ένας κόρακας να πάει εκεί. Έτσι οι άνθρωποι του έδωσαν μια μικρή υδρία και του είπαν να γυρίσει όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Ο κόρακας άρπαξε με τα νύχια του την υδρία και πέταξε στον ουρανό με κατεύθυνση την πηγή.

   Δίπλα στην πηγή υπήρχε μια συκιά γεμάτη σύκα, αλλά, επειδή ήταν άγουρα, ο λιχούδης κόρακας αποφάσισε να περιμένει μέχρι να ωριμάσουν, ξεχνώντας την αποστολή του. Δύο ολόκληρες μέρες περίμενε για να απολαύσει τα σύκα και αφού έφαγε αρκετά θυμήθηκε τον λόγο για τον οποίο είχε πάει εκεί κι έψαχνε δικαιολογία για την αργοπορία του.

Και τότε… του ήρθε η μεγάλη ιδέα!

   Γεμίζει με νερό τη μικρή υδρία, αρπάζει με το ράμφος του ένα μεγάλο φίδι που είδε να κινείται κοντά στους θάμνους και παίρνει τον δρόμο της επιστροφής για την πόλη.  Όταν έφτασε, οι κάτοικοι αρκετά θυμωμένοι τον ρωτούν γιατί άργησε.

   Ο κόρακας απαντά πως κάθε φορά που γέμιζε την υδρία, το φίδι ρουφούσε το νερό της πηγής, με αποτέλεσμα αυτή να ξεραίνεται. Τους είπε πως γέμισε την υδρία με το νερό την ώρα που το φίδι κοιμόταν και στη συνέχεια το γράπωσε και το έφερε να τους το δείξει.  Οι άνθρωποι τον πίστεψαν και σκότωσαν το φίδι, χτυπώντας το με ξύλα.

   Το φίδι  όμως ανήκε στον θεό Απόλλωνα, που οργισμένος αποφάσισε να τιμωρήσει τον κόρακα για το ψέμα του. Από εκείνη την ημέρα, κάθε φορά που ο κόρακας προσπαθούσε να πιει νερό από κάποια πηγή, αυτή στέρευε. Το μαρτύριο της δίψας του κόρακα κράτησε πολύ καιρό, μέχρι που ο Απόλλωνας τον λυπήθηκε και τον έκανε αστέρι στον ουρανό.

   Από τότε, όταν κάποιος διψούσε πολύ, έλεγε: «Κοράκιασα από τη δίψα».

Η λαϊκή παράδοση χρησιμοποίησε τη λέξη νερό πολλές φορές μεταφορικά.

• Πνίγεται σε μια κουταλιά νερό: Όταν κάποιος δυσκολεύεται σε κάτι που δείχνει να είναι εύκολο.
• Μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό: Όταν δυο άνθρωποι μοιάζουν εκπληκτικά.
• Πίνω νερό στο όνομά του: Εκτιμώ και δείχνω σεβασμό σε κάποιον.
• Ήπιε το αμίλητο νερό: Όταν κάποιος μένει σιωπηλός.
• Κάνω μια τρύπα στο νερό: Αποτυγχάνω.
• Θολώνω τα νερά: Προσπαθώ να μπερδέψω κάποιον.
• Έδωσε γη και ύδωρ: Έδωσε τα πάντα.
• Και από την πέτρα βγάζει νερό: Είναι ικανός να καταφέρει τα πάντα.
• Είναι σαν τα κρύα τα νερά: Είναι εξαιρετικής ομορφιάς.
• Θολώνω τα νερά: Παραπλανώ.
• Όσα είπαμε νερό κι αλάτι: Τέρμα οι παρεξηγήσεις κι ας γίνουμε φίλοι.
• Λέω το νερό νεράκι: Διψάω πάρα πολύ.
• Είμαι έξω από τα νερά μου: Νιώθω άβολα στο συγκεκριμένο περιβάλλον.
• Φέρνω κάποιον στα νερά μου: Κάνω κάποιον να συμφωνήσει μαζί μου.
• Δεν δίνει του αγγέλου του νερό: Για κάποιον που είναι  φιλάργυρος, που δεν βοηθά κανέναν.
• Συζητήσαμε περί ανέμων και υδάτων: Συζητήσαμε για γενικότητες.
• Είναι του γλυκού νερού: Είναι καλομαθημένος.
• Μου κάνει νερά: Μου το παίζει δύσκολος.
• Πάω με τα νερά του: Δεν πάω κόντρα σε κάποιον.
• Μπαίνει το νερό στ' αυλάκι: Οδηγώ μια υπόθεση σε καλό δρόμο.
• Είμαι ή βρίσκομαι έξω από τα νερά μου: Δεν κατέχω το αντικείμενο.
• Ένα ποτήρι νερό: Η στοιχειώδης φροντίδα και περιποίηση σε κάποιον.
• Το αίμα νερό δε γίνεται: Οι οικογενειακοί δεσμοί δεν επιτρέπουν εχθρότητες.
• Βάζω νερό στο κρασί μου: Γίνομαι πιο διαλλακτικός ή λιγότερο απαιτητικός.
• Μπήκε το νερό στο αυλάκι: Όταν έχει γίνει η δύσκολη αρχή για κάτι και προοιωνίζεται εύκολη η συνέχεια.
• Λέω το μάθημα νεράκι: Ξέρω το μάθημα απέξω και ανακατωτά.
• Πήγε στη βρύση και νερό δεν ήπιε: Έφτασε πολύ κοντά στην επίτευξη του στόχου του, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε.
• Έσπασαν τα νερά: Όταν μια γυναίκα ετοιμάζεται να γεννήσει.
• Μη φτύνεις στο πηγάδι απ΄ όπου θα πιεις νερό: Μην είσαι αχάριστος. Μην προσπαθείς να βλάψεις αυτούς που σε βοηθάνε.
•  Ήρθε το νερό: Ήρθε ο λογαριασμός της ύδρευσης.
• Να το πάρει το ποτάμι: Όταν κάποιος δεν μπορεί να βρει την απάντηση σε ένα πρόβλημα ή αίνιγμα και ζητάει να του την πούμε.

Αινίγματα

Όταν πλυθώ, λερώνεται. Τι είναι;

(Το νερό)

Το πιο θεριό του κόσμου είμαι

κι όμως δε ζει ούτε δέντρο, ούτε φυτό,

ούτε κανένα ζωντανό χωρίς εμένα. Τι είμαι;

(Το νερό)

Πάει, πάει και πίσω δε γυρνάει. Τι είναι;

(Το ποτάμι)

Η κεφαλή του στο βουνό κι η ουρά του στο γιαλό. Τι είναι;  

(Το ποτάμι)

Από ψηλά πέφτει και δε γκρεμίζεται,

πέφτει και δε ραγίζεται. Τι είναι;

(Η βροχή)

Τα βέλη της μας ρίχνει μα δε μας τρυπάνε

κι όπου κι αν πέσουν αυτά σπάνε. Τι είναι;

(Η βροχή)

Σαν με πίνουν τι με κάνουν τους ξεφεύγω και με χάνουν.

Ως τα σύννεφα ανεβαίνω, κι αν αστράψει κατεβαίνω.

Στα ποτάμια μέσα τρέχω και στη θάλασσα ξεπέφτω.

Πίσω απάνω ανεβαίνω και σαν βρέξει κατεβαίνω. Τι είμαι;

(Ο κύκλος νερού)

Βάρη αμέτρητα βαστά στη ράχη την πλατιά,

μα να σηκώσει δεν μπορεί ούτε βελόνι ελαφρύ

ούτε έναν κόκκο άμμο. Τι είναι;

(Η θάλασσα)

Γνωστός ζωγράφος ήσυχα ζωγραφίζει

και μ' άσπρο χρώμα όλα τα χρωματίζει. Τι είναι;

(Το χιόνι)

Χιλιοτρύπητο λαγήνι που σταλιά νερό δε χύνει. Τι είναι;

(Το σφουγγάρι)

Παροιμίες

Πολλές φορές πάει η στάμνα για νερό, μα κάποτε σπάζει:  ενώ συχνά επιχειρούμε κάτι ριψοκίνδυνο και πετυχαίνουμε δεν πρέπει να το θεωρούμε δεδομένο, γιατί κάποτε θα αποτύχουμε.

Το νερό με τη φωτιά δεν συμπεθεριάζουν:  χρησιμοποιείται για πράγματα εντελώς αντίθετα.

Σταλαγματιά - σταλαγματιά γεμίζει η στάμνα η πλατιά: Με επιμονή και υπομονή μπορούμε να επιτύχουμε πάρα πολλά

(αλλά και για να δηλώσουμε την αξία της αποταμίευσης)

Από σιγανό ποτάμι να φοβάσαι:  για τους ύπουλους ανθρώπους.

Δε θέλει ρύζι με νερό, θέλει νερό με ρύζι: Οι ιδιότροποι άνθρωποι συχνά δεν ξέρουν τι θέλουν, με αποτέλεσμα να ζητούν πράγματα που πριν λίγο είχαν απορρίψει.

Η αλήθεια πλέει σαν το λάδι στο νερό: Η αλήθεια τελικά επικρατεί, έστω κι αν το ψέμα προσωρινά την επισκιάζει.

Διψάει η αυλή του για νερό κι αυτός αλλού ποτίζει: πρώτα πρέπει να ενδιαφέρεσαι και να προσπαθείς για τα δικά σου προβλήματα και ύστερα για των άλλων.

Όταν αποκαεί το σπίτι όλοι φέρνουν νερό: όταν ολοκληρωθεί η ζημιά, υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι που θα ήθελαν να βοηθήσουν!

Ο πλάτανος θέλε νερό κι η λεύκα θέλει αέρα: κάθε άνθρωπος θέλει τη δική του μεταχείριση, χρειάζεται να βρούμε «το κουμπί του».

Το ακίνητο νερό βρομάει: αναφέρεται στους ανθρώπους που δε θέλουν να εργαστούν και συνεχώς βρίσκουν προφάσεις.

Νερό που δεν ξέρεις το βάθος του, μην το περνάς: δεν δοκιμάζουμε κάτι χωρίς να το γνωρίζουμε

Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται: Όταν κάποιος είναι ήδη βρεγμένος, δε φοβάται μήπως βραχεί ξανά.

Αν βρέξει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα, χαρά σε κείνον το ζευγά που ΄χει πολλά σπαρμένα.

Γελοιογραφίες